ســــــــهم مـــــــن از زنـــــــــــدگی ایــــــــــن روزهــــــــا

خســــــــتگی، دلـــــــمردگی ، افســـــردگی

روزگـــارم شــکر! هــی بد نیســتم

از درون آتش زده ام بر خرمنم

از همه بیزارم اما با این وجود

سهمشان لبخند تلخ ِ با من است

از چــه رو ای یــــار مستجـــاب نـــمی کنی

آرزوی عجــــــل وفـــــــــاتــــی سریــــعایــــــــــم را

ای خـــــــــــــدا شــــــــــکرتــــــــــــ تو هســــــــــتی داده ای

نـــــــعمت افـــــــزون و کـــــــــافــــــــــی داده ای

بــــــی لیــــاقتـــــ بودم و ندانســـــــتم

قدر حب و عشق و یاری های تو

خوب می دانم کریما از وجودم خسته ای

شــــــــــــرمســـــــــــاری از حضـــــــور تلخ من

زنــــــــــــدگی، مــــــــــردم ، خدایـــــــــا ، خســــته ام

دلــــــــــــــــــــــ به امیــــــــــــــد شَــــــــــفایت بســــــــته ام

دوستــــــــــــــ دارم از زمیــــــــــــــــن و آســـــــــــــمان آید بـــــــــــــــــلا

تا همـــــــــــــــــــــــه نـــــــــــــــــــــــابــــــود گــــــــــــــــردنــــــد و فنـــــــــــــــــــــــــا

ای خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا رحمی بکن بر این دلـــــــم

خستـــــــــــــــــه ام، دلـــــــــــــــمرده ام ، افســـــــرده ام

از چـــــــه رو محکـــــــــوم شدم بر زندگـــــــــــی

ای خــــــــــدا آدم نمیشــــــــم خسته ام

آمـــدم تـا اشرفـــــــ مخلوق شوم

زندگی نگذاشت،من ابتر شدم

رحم فرما ای کریــــــما بر تن رنجور من

قسمتم فرما بمیرم زودتر...